 |
| Servi Ağacı İle Ponpon Gül ( Hikaye ) |
O bahçedeki tek servi ağacıydı, bahçe kapısının yanında, caddenin kıyısındaydı. Beş yıl önce kendisi ile beraber, kapının diğer yanına dikilmiş olan servi ağacını yolu genişletirken kesmişlerdi. Bu nedenle servi ağacı büyüdükçe kendini yalnız ve mutsuz hissetmeye başlamıştı. Gittikçe uzayan boyu onu, bahçedeki diğer ağaçlardan her yıl biraz daha uzaklaştırmaya başlamıştı. Adeta gökyüzünde tek başına, yapayalnız kalmıştı. Ara sıra dallarına konan kuşlarda olmasa, kimsenin ondan haberi bile olmayacaktı.
Bir gün bahçe sahibi, yeni satın aldığı gül fidanı dikmek için servi ağacının dibini kazmaya başladı. Kazma seslerini duyan servi ağacı, dibinde bir çukur kazıldığını görünce çok korkmuştu, 'Eyvah, arkadaşım gibi benimde sonum geldi herhalde' dedi.
Ancak korktuğu olmamıştı, adam kazdığı çukura elindeki gül fidanını dikerek oradan gitmişti. Servi ağacı dibine başka bir ağacın dikilmesinden hoşlanmasada, yine de kendine bir şey olmadığı için sevinmişti. İçinden de; 'benim gölgemde o fidan burada zor büyür' dedi.
Bahçe sahibi, servi ağacının dibine
ponpon denilen bir tür sarmaşık gül dikmişti. İlk yıl pek fazla gelişmeyen gül, ikinci yıl hızlı bir şekilde büyümeye ve servinin dalları arasından kıvrıla kıvrıla yükselmeye başlamıştı.
Bahar gelmiş ağaçlar çiçek açmaya başlamıştı, servi ağacı yine kendini çok yalnız ve mutsuz hissetmeye başlamıştı. Dallarının arasında yükselen sarmaşık gülü ise unutmuştu. Bir sabah uyandığında gözlerine inanamadı, her yanında beyaz, küçük güller açmıştı, etrafında arılar, kelebekler uçuyordu.
Servi ağacı ilk defa kendini çok mutlu hissetmişti. Artık konuşup sohbet edeceği çok güzel çiçekleri olan bir arkadaşı vardı. Yoldan geçenler, gözlerini üzerine kar yağmış gibi bembeyaz çiçekler içinde olan servi aüacından alamıyorlardı.
Sabahleyin bahçesini dolaşmaya çıkan adam; servi ağacının dibine diktiği gülün çiçek açtığını görünce çok mutlu sevinmişti. Beyaz ponpon güller servi ağacının yeşil dalları arasında çok hoş görünüyorlardı. Adam, gayri ihtiyari 'Benim SERVİGÜLÜM' dedi. O sırada rüzgarın kopardığı küçük bir gül goncası adamın önüne düştü. Çiçeği yerden alan adam, gülü koklarken rüzgardan tepesi eğilen servi ağacı, sanki adama dibine diktiği gül için teşekkür ediyordu.
A. Kadir Bekçi, Bahçeköy / Seferihisar.
