 |
| Seferihisar Belediyesi Parkı |
Bir taraftan da, yanımdan hiç ayırmadığım fotoğraf makinemle
Uçuşan güvercinlerin fotoğrafını çekmeye çalışıyordum.
Oynayan iki küçük çoçuğun Atatürk heykelini sevdiğini görünce
Gayri ihtiyari, makinemin deklanşörüne bastım.
Çoçukların bu hoş davranışı beni duygulanmıştı, yanıma çağırdım
Adlarını sordum, anaokuluna gidiyorlarmış
O kim biliyor musunuz? Dedim
Atatürk, ülkemizi kurtardı, dediler.
Bir kalabalığın içindeydim.
Atatürk konuşuyordu, 'Her yere heykelimi diktiniz ama;
Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlamadınız' dedi.
Belli ki, kurduğu devletin bu halinden memnun değildi.
Yere düşen fotoğraf makinemin sesi ile uyanmıştım.
Bu sırada eşim gelmişti, bir poşet dolusu ilaçla.
Çaylarımızı içerken, biraz önce Atatürk'ü gördüm dedim.
Eşim, tuhaf bir şekilde yüzüme baktı.
Rüyamda dedim, seni beklerken bir ara dalmışım da.
Atatürk'ün fikirlerini, yaptıklarını halka anlatamamıştık
Şiirler söyleyerek, heykelini yaparak işin işin kolayına kaçmıştık.
Bilimden uzaklaşarak, aydınlarımızı, ülkemizi gerçekten sevenleri koruyamamıştık.
Cumhuriyeti demokrasi ile taçlandıramamış, darbe yapmıştık.
Demokrasinin olmazsa olmazı olan laikliği istismar etmiştik.
A Kadir Bekçi
Şiirlerim. 10. 05. 2025, Bahçeköy / Seferihisar
