Cittaslow Botanik Park: Aralık 2011

30 Aralık 2011

AÇELYA ÇİÇEĞİ VE BİR ŞİİR

Açelya ya da açalya çiçeği ( Rhododendron simsii )

Bugün, yılbaşı dolayısıyla hediye alırken kendime de bir açelya çiçeği aldım. Çiçeklerin benim hayatımda önemi bir yeri var. Çiçeksiz bir hayat düşünemiyorum. Özellikle kır çiçeklerine karşı özellikle kır çiçeklerini çok seviyorum. Doğayı korumak için özellikle kır çiçeklerini korumamız gerekmektedir.

Çiçek, sevdiklerimize verebileceğimiz en güzel hediyedir. Çiçek almak ve vermek çok güzel bir şey, bunu geleneksel hale getirdiğimiz zaman toplum olarak daha mutlu olabiliriz. Çiçek, doğanın insanlara bir armağanıdır. Bunun değerini bilelim ve doğayı koruyalım.
Gelin şimdi de, yılbaşı dolayısıyla kendim için aldığım açelya çiçeği'ni tanıyalım.

. AÇELYA / AÇALYA ( Rhododrndron simsii )

Açelya ( azalea ), fundagiller ( Ericaceae ) familyasının ormangülü ( Rhododendron ) cinsinden bazı bitki türlere verilen ortak bir adıdır. Yarım metre kadar büyür, çalı formludur, kışın yaprağını dökmez, fazla türü yoktur. Anavatanı Asya ve Amerika kıtasıdır. Doğal olarak ormanlarda, akarsu kıyılarında, bataklık ve göllge yerlerde yetişir. Humuslu toprakları sever.

Bunlardan Rhododrndron simsii, süs bitkisi olarak yetiştirilir. Bir adı da 'Hint açelyası' dir. Çok fazla kültür çeşidi ve formu vardır.

Açelya, kış aylarında kırmızı, pembe, sarı, beyaz, ebruli renklerdedir çiçek açar. Ayrıca yalınkat ve katmerli çiçek açan kültür formlarıda vardır.

Açelya, kumlu, asitli, humusça zengin nemli toprakları ve gölge yerleri sever. Yazın bol su ister, fazla soğuk ve sıcaktan olumsuz etkilenir. Doğrudan güneş almayan aydınlık yerlerde yetişir. Çelikle ve kökten ayrılma ile üretilir.

Açelya Çiçekleri ( Rhododenron simsii )

Yalınkat çiçekli açelya
( Rhodondendron simsii ' Glaser Typen' )

Açelya çiçeği ( Rhododendron simsii )

Kırmızı ve katmerli açelya çiçeği

Ebruli açelya çiçeği ( Rhododendron simsii)

Kırmızı ve pembe renkli açelya çiçekleri

Beş liraya kendime yılbaşı hediyesi olarak aldığım açeyya çiçeğim.

Ve bir şiir, seveceğinizi umuyorum.
AÇELYA ÇİÇEĞİ ( Şiir )

Beni görmekten sıkılıpta
Gidersen
Tek bir söz söylemeden göndereceğim seni.

Yongbyon'daki Yoksan dağından
Açelya çiçeklerini
Kucak kucak toplayıp yoluna sereceğim.

Adım adım giderken
Yoluna serdiğim o çiçeklere
Hafifce basıp gidin.

Beni görmekten sıkılıpta
Gidersen
Ölsem de gözyaşı dökmeyeceğim.
Gim So-Vol

4 Aralık 2011

KOCA YEMİŞ'İ EN ÇOK KİM SEVER ?

Bu yıl, İzmir'de aralık ayına girmemize rağmen havalar hala pek soğumadı. Biz de ailecek, pazar günü (04.12.2011), Seferihisar'da bir doğa gezisine çıkarak bu güzel havaların tadını çıkıyoruz.

İşte bu doğa gezimizden notlar ve fotoğraflar.

Gezimize Seferihisar Barajı'nın kıyısından başlıyoruz. Seferihisar Barajı, şehir merkezine 5 - 6 km mesafede bulunuyor. Virajlı bir yolda, zeytin bahçeleri ve makilerin arasından geçerek kıvrıla kıvrıla ilerliyoruz baraj gölünün kıyısında. Bu arada yol kıyısında ki ahlat ağaçlarından armut topluyoruz, bazı ağaçlarının meyveleri daha lezzetli. Manzara harika, yer, yer durarak manzaranın tadını çıkarıyoruz. Zeytin toplayanlara rastlıyoruz.

Baraj havzası bitince vadinin karşısına geçiyoruz, Beyler Köyü istikametinde yükselmeye başlıyoruz. Yükseldikçe Seferihisar Barajı çok daha iyi görünmeye başlıyor. Zeytin bahçeleri ve bağlar yerini çam ormanları ve makiliklere bırakıyor.

Yol kıyılarında koca yemiş ağaçlarını görünce, arabadan inip ormana dalıyoruz. Ben daha çok fotoğraf çekiyorum, fazla yenmemesi gerektiğini belirtmeme rağmen eşim ve kızım bol bol çilek toplayıp yiyorlar.

( Koca yemiş ( Arbutus unedo ), tür adı 'sadece bir tane yenilir' anlamına gelir. Fazla yenilince sarhaşluk ve baş ağrısı yaptığına atıfta bulunur. )

Halk arasında ayıların koca yemiş'i çok sevdiği ve bu yüzden orman da sarhoş ayılara rastlanıldığı şeklinde şehir efsaneleri anlatılır. Adına koca yemiş, ayı çileği denmesi de bu yüzdendir.
Arkadaşlarımıza da götürmek için de biraz çilek topladıktan sonra, yolumuz üzerindeki Beyler Köyü'ne varıtoruz.
Beyler Köyü, Kızıldağın eteklerinde kurulmuş şirin bir orman içi köyü. Tarihi su kemeri ve mezarlık çok eski bir yerleşim yeri olduğunu gösteriyor. Eskiden hayvancılıkla geçinen halk, şimdi zeytin ve bağcılıkla uğraşıyormuş. Köyde bir kaç tane de zeytin yağı fabrikası var.
Burada bir kahvehanede çaylarımızı içtikten sonra, bu defa Kavakdere Barajı'nın kıyısınından dolaşarak Seferihisar'a dönüyoruz.

Bu arada günümüze damgasını vuran koca yemiş ağacını da kısaca tanıtmak istiyorum.

KOCA YEMİŞ ( Arbutus Unedo )

Botanik adı 'Arbutus unedo' olan koca yemiş, fundagiller ( Ericaceae ) familyasından, çalı formlu bir bitkidir. Daha çok Akdeniz ikliminin görüldüğü yerlerde yetişir, maki formasyonu içinde yer alır. Akdeniz, Ege, Marmara ve Karadeniz bölgelerimizde yetişir. . Halk arasında; Dağ çileği, Ayı çileği, Enderek, Davulga, Çilek ağacı, Kocakarı yemişi, Kumarika, Mamıkile....gibi çok fazla adlarla bilinir. Defneye benzeyen yapraklarını kışında dökmez, herdem yeşildir. Meyveleri lezzetli olup çiğ olarak yenir, likör, reçel ve içecek yapımında kullanılır.
Meyvelerinin olgunlaştığı sonbahar ve kış aylarında, aynı zamanda çan şeklinde beyaz renkli çok güzel çiçekler açar. Meyveleri bir yılda olgunlaşır ve uzun süre ağaçta kalabilir. Bu nedenle park ve bahçelerde süs bitkisi olaraktan da yetiştirilmektedir.

Sıcağa ve soğuğa dayanıklı bir bitki olan koca yemiş geçirimli toprakları ve güneşli yerleri sever, çok yavaş büyür. Tohumla ve çelikle ürer.

Doğayı koruyalım, çünkü o bizim varlık nedenimizdir. Doğa biz olmadan da olur ama biz doğa olmadan olamayız!

Bu gezimizden görüntüler. İyi seyirler.