SİKLAMEN ÇİÇEĞİ ( Buhurumeryem )

Siklamen çiçeği / kültür  ( Cyclamen  persicum ) 

Siklamen ya da yersomunu  ( cyclamen ), çuhaçiçeğigiller ( primulaceae ) familyasının cyclamen cinsini oluşturan, çok yıllık, yumrulu ve otsu bitki türlerine verilen ortak bir addır. Genellikle pembe çiçek açarlar. Bütün dünyada yetişen 20 kadar siklamen türü vardır. Anavatanı Ortadoğu'dur.  Avrupa'da İran menekşesi olarak bilinir.   Türkiye'de doğal olarak,  aitısı endemik olmak üzere  onbir siklamen türü yetişmektedir.   Bunlardan Kandilkökü ya da Sarmaşık yapraklı siklamen ( Cyclamen hederifolium ), süs bitkisi olarak da  yetiştirilir. Çiçekleri güzel kokuludur, yaprakları duvar sarmaşığına ( Hedera halix ) benzer. Bazı türlerin nesli tehlike altında olup korunması gerekmektedir.  

Kandilkökü veya sarmaşık yapraklı siklamen  çiçeği
( Cyclamen hederifolium )

Siklamen  yumruları zehirlidir, ancak bazı kaynaklarda  eski çağlarda  sebze olarak yendiği belirtilmiş. Yine bazı yörelerimizde siklamen  yapraklarından sarma yapılmaktadır.  Yaprakları buhur ( tütsü ) olarak  kullanılır,  bu nedenle  bir adı da  'buhurumeryem' dir.
Siklamen yumruları yaban domuzları için önemli bir besin kaynağıdır. Bu nedenle  'domuz ağırşağı', 'domuz ekmeği' gibi gibi  adlarla da bilinirler. 
Siklamen ( cyclamen ) türlerine  kandilkökü, yersomunu, pekmez çiçeği, devetabanı, tavşankulağı, mormilik, menekşe ...vb. denir. 

Siklamen ( cyclamen ), sevilen  bir süs bitkisidir, çok fazla hibrit ve kültivarları vardır. Saksı çiçeği olarak yetiştirilenlerin çoğu  Acem siklameni / Alayaprak ( Cyclamen persicum ) türünün çeşitleridir. Bahçe çiçeği olarak da yetiştirilir.  Yetiştirilmesi birçok çiçeğe göre daha fazla  emek ister.

Bir kış çiçeği olan siklamen sonbahar ile ilkbahar arasında çiçek açar, yazı uykuda geçirir.  Tavşankulağı şeklinde, kokulu,  kırmızı, pembe, mor, ve beyaz renklerde çiçek açar. Yapraklarının şekli ve deseni  türlerine göre değişiklik gösterir. Soğuk, oksijeni bol, doğrudan güneş almayan yerleri ve  nemli, geçirgen, asitik  toprakları sever. Tohumdan veya yumrudan üretilir. Siklamen tohumları karıncalar tarafından yayılır.

                                                                Siklamen Çiçekleri

Domuzağarşağı ( Cyclamen coum )

Acem siklameni ( Cyclamen persicum )

Acem siklameni / Alayaprak  ( Cyclamen persicum )

Acem siklameni ( Cyclamen persicum )

Acem siklameni ( Cyclamen persicum )

Acem siklameni ( Cyclamen persicum )

Acem siklameni ( Cyclamen persicum )

Domuzağırşağı / Yersomunu  ( Cyclamen coum )

Siklamen( Cyclamen ) bitkisinin yumru ve tohum kapsülleri 

Siklamen / Kandilkökü çiçeği ( Cyclamen hederifolium )
 ve tohum kapsülleri

       

Beyaz siklamen çiçeği / kültür ( Cyclamen persicum ) 

Bir adı da buhurumeryem olan siklamen çiçeği

Siklamen çiçeği / Alayaprak  ( kültür )
( Cyclamen persicum )

Bir adı da tavşankulağı olan siklamen çiçeği / kültür
( Cyclamen persicum )

Siklamen yaprağı ( Cyclamen hederifolium )

Siklamen çiçeği ve meyveleri 

Domuzağırşağı ( Cyclamen coum )
Yurdumuzda yetişen bir siklamen türüdür.

Siklamen çiçeği / kültür ( Cyclamen persicum )

Yaban siklamen çiçeği, Kandilkökü, Sarmşık yapraklı siklamen
 ( Cyclamen hederifolium )

Siklamen çiçeği / kültür ( Cyclamen  persicum )

Bir adı da buhurumeryem olan siklamen çiçeği

Kandilkökü ( cyclamen hederifolium ).
Süs bitkisi olarak da yetiştirilen bir türdür.

( Bu yayın  son olarak 01. 03. 2022  tarihinde güncellenmiştir. )

MANDALİNA VE YARARLARI

Mandalina / Satsuma
 ( citrus reticulata ya da c. nobilis, c. deliciosa )

Mandalina ( citrus reticulata, c. nobilis, c. deliciosa), her zaman yeşil yapraklı, 5 - 6 m. boylarında bir ağaçtır. Turuncu renkli olan meyvesi  sulu ve kokuludur.  Anavatanı Güneydoğu Asya'dır ( Çin, Laos ). Ilıman iklimler de yetişir. Yurdumuzun Akdeniz, Ege ve kısmen Marmara ile  Doğu Karadeniz bölgelerinde yetiştirilmektedir.

Mandalina, soğuğa karşı diğer turunçgil ( rutaceae ) türlerine göre  daha dayanıklıdır. Çok fazla  türü ve  çeşidi vardır. Ülkemizde ise en çok satsuma, klemantin ( clementine ) ve yerli olan kokulu Bodrum mandalinası yetiştirilmektedir.

Bodrum mandalinası
( Çok çekirdekli olup, kendisine has bir  kokusu ve aroması vardır. )

Mandalina geçirimli, gübreli toprakları ve güneşli yerleri sever, yazın  düzenli olarak sulanması gerekir. İlkbaharda beyaz renkli ve güzel kokulu  açar. Genel olarak turunç anaçlarına göz aşısı yapılarak üretilir.

Soğuğa karşı diğer mandalina türlere göre  daha dayanıklı olan ince kabuklu  satsuma,  yurdumuzda   en çok Seferihisar ve Gümüldür çevresinde yetiştirilmektedir. Türk Patent Enstitüsü, bölgede yetişen satsuma cinsi mandalinayı ' Seferihisar Mandalinası' adıyla tescillenmiştir.

Seferihisar'da mandalina yetiştirilmeye cumhuriyet  döneminde,  1953 yılında  600 adet satsuma dikilmesiyle   başlamıştır. Seferihisar'da her yıl 'Mandalina Şenliği' düzenlenmektedir.

Besin ve vitamin kaynağı olan mandalina bir kış meyvesidir.Taze olarak yendiği gibi, meyve suyu ve reçel yapılarak da değerlendirilmektedir. Kabuğundan esans elde edilir. Özellikle kabuğu ile yapılan reçeli çok nefistir. Ayrıca kurutulmaya da başlanmıştır.
Mandalina saksıda, park ve bahçelerde süs bitkisi olarak da yetiştirilmektedir.

Sonbahar ve kış mevsiminin vazgeçilmez meyvelerinden olan Mandalinanın,  bilinen başlıca faydalarından bazıları şunlardır;

- Bol  C  vitamini içerdiğinden,  vücudumuzun  direncini artırarak soğuk algınlığı, grip ve nezle gibi kış hastalıklarından bizi korur.
- Kanı temizler.
- Damar ve kalp hastalıklarına karşı vücudu korur
- Yüksek tansiyon ve kolesterolü düşürmede etkili olur..
- İçerdiği antioksidan maddelerle vücudumuzun kansere yakalanma riskini azaltır.
- Yüksek tansiyonu ve kolesterolü düşürmeye yardımcı olur.
- Stres ve uykusuzluğa iyi gelir.

Mandalina diğer turunçgiller gibi çok güzel kokulu çiçekler açan bir ağaçtır.

Mandalina ( Citrus reticulata, C.nobilis, c. deliciosa )

Mandalina bahçesi / Seferihisar / İzmir.

Mandalina çiçeği çok güzel kokuludur, arıları kendine çeker.

Mandalina ağacı, Seferihisar / İzmir.

18. Seferihisar Mandalina Şenliği

Kurutulmuş mandalina 

18. Seferihisar Mandalina Şenliği

18. Seferihisar Mandalina Şenliği

YER KİRAZI ( Altın çilek )

Yer kirazı ya da  altın çilek bitkisinin genel görünümü
 ( Physalis peruviana )

Yurdumuzda güveyfeneri olarak bilinen yer kirazı ya da altın çilek ( Physalis peruviana  ), patlıcangiller ( Solanaceae ) familyasından, çok yillık otsu bir bitkidir.  Anavatanı Güney Amerika'dır ( And Dağları ). Meyve ve süs bitkisi olarak  dünyaya dağılmıştır. Ilıman ve sıcak ülkelerde yetiştirilir. Bazı Güveyfeneri ( Physalis ) türleri yurdumuzda doğallaşmıştır.  Ancak, bunları yer kirazı ( P. peruviana )  ile karıştırmamak gerekir. Zira, bu bitkilerin olgunlaşmış meyveleri dışındaki kısımları zehirlidir ve  ekonomik açıdan değer taşımazlar. 

Yer kirazı çeşitli iklimlere, rakımlara  ve topraklara uyum sağlıyan bir bitkidir. Ancak  dona karşı çok hasastır, en hafif bir dondan etkilenir. Bu nedenle daha çok tek yıllık bir bitki  olarak yetiştirilir. Toprak konusunda seçici değildir, gölge ve nemli yerler sever. Çok kırılgandır, destek ister. C vitamini, fosfor, potasyum ve fenolik bileşikler bakımından zengindir. Halk arasında sıtma, astım, hepatit, idrar söktürücü ve romatizma gibi hastalıkların tedavisinde kullanılmıştır. 
Yurdumuzun çoğu yerleri  yer kirazı yetiştirmeye oldukça  uygundur. Bu nedenle; gittikçe değeri artan bu meyvenin bazı yörelerimizde 'alternatif ürün' olacağı sanılmaktadır.

Yer kirazı - meyve ( Physalis peruviana ) 

Physais peruviana'nın meyvesi  bir kese içinde bulunur ve  kiraza benzer, olgunlaştığı zaman  turuncu renkli olur. Kendine has bir kokusu ve mayhoş bir tadı vardır.

Yer kirazı, taze ve kurutularak yendiği gibi  reçeli, salatası da yapılmaktadır. Ancak onu  esas  popüler yapan özelliği; vücuda tokluk hissi verdiği için  diyet olarak kullanılmasından ileri gelmektedir.
Yer kirazı tohumdan üretilmektedir.  Yetiştirilmesi çok kolaydır, fazla bakım istemez.

Olgunlaşmamış yer kirazı meyvesi
( Physalis peruviana ) 

Yer kirazı - çiçeği ( Physalis peruviana )

Olgunlaşmış yer kirazları
 ( Yabani türlerinin kesesi kırmızı renkli olur. )

Yer kirazı ya da   altın çilek meyvesi  ( Physalis peruviana  )

                     Yurdumuzda Doğal Olarak Yetişen  Diğer Güveyfeneri ( Physalis ) Türleri

Hışhış çiçeği  ( Physalis angulata  )

1- Hışhış çiçeği / Çukurova fener otu ( Physalis angulata ): Tek yıllık, geniş yapraklı ve otsu bir bitkidir. Meyveleri turuncu renkli ve yuvarlaktır. İstilacı ve zararlı bir ot kabul edilir. Meyveleri olgunlaşmadan yenmez. Zehirli bir bitkidir.   

Güvey feneri ( Physalis alkekengi  )

2 - Güvey feneri ( Physalis alkekengi / Alkekengi officinarum ):  Yurdumuzda doğal  olarak yetişen otsu bir bitkiir. Gelinfeneri, kandil otu gibi gibi yöresel adlarla da bilinir. Bazı kaynaklarda meyvelerinin yendiği belirtilmekle beraber, bitki genel olarak  zehirli olduğu için yenmesi doğru değildir.  Çok yıllık olup çiçekleri beyaz renklidir. Nemli yerlerde yetişir, soğuğa dayanıklıdır.  Meyve  keseleri olgunlaşınca  kırmızı bir  renk alır.  Tıbbi amaçla ve süs bitkisi olarak yetiştirilir.

3 - Pırıp, Tomatillo ( Physalis philadelelphica ): Meksika ve Orta Amerika'ya Özgüdür. Yerli halk tarafından dometes yerine kullanılmıştır. Olgunlaşmış meyveleri dışındaki kısımları zehirlidir. Harran ve Şanlıurfa illerimizde doğallaşmıştır, istilacı ve zararlı  bir bitkidir.

4 - Bük sarmaşığı ( Physalis pubescens ): Brezilya kökenlidir. İnka eriği de denir. Olgunlaşan meyveleri dışındaki kısımları zehirlidir. 

Kaynaklar: İnternet siteleri. 

( Bu yayın  03. 08. 2024 tarihinde güncellenmiştir. )

TRABZON HURMASI / CENNET ELMASI

 Trabzon hurması ağacı ( Diospyros kaki ). 

Cennet hurması veya elması ( Diospyros kaki ), abanozgiller ( ebenaceae ) familyasından,  kışın yaprağını döken, 12 m. kadar boylanabilen  bir ağaçtır. Yurdumuzdaki yaygın bir adı da Trabzon hurması'dır.  İpek yolu ile Karadeniz bölgesine  gelen bu meyve  ilk defa Trabzon çevresinde, Artvin de ( Artvin eskiden Trabzon'a bağlıdır. ) yetiştirildiği için 'Trabzon hurması' adını almıştır.  Bir başka görüşe göre ise, latince adından  ( Diospyros kaki / Tanrıların yiyeceği )  dolayı  'cennet hurması veya elması' konduğu şeklindedir. Anavatanın Çin olduğu tahmin edilmektedir. 

Trabzon hurmalarının  ( Diospyros ) gerçek hurma ( Phoenixdactylifera ) ile bir ilgisi yoktur. 

Trabzon hurması, subtropikal iklimlerde yetişen bir meyvedir. Yurdumuzun Karadeniz ve Akdeniz Bölgeleri başta  olmak üzere bütün kıyı bölgelerimizde yetişmektedir ( En çok Hatay ilimizde  yetiştirilir. ). Güneşli yerleri sever, toprak ayırt etmez. Islah edildiğinde ( İsrail gibi / daha dayanıklı  ), bazı yörelerde alternatif  ürün olarak yetiştirilebilir.  

Cennet elması, tohumla ve   bir tür yabani hurma / kara hurma  (  Diospyros lotus ) fidanlarına aşı yapılarak üretilmektedir. Kara hurma ( Diospyros lotus ), Doğukaradeniz Bölgesi'nde oldukca yaygın bir ağaçtır,  bazı yörelerde  doğal olarak da yetişmektedir. Fındık büyüklüğünde, kahverengi meyveleri olmaktadır. Dalında  kuruduktan sonra toplanır ve kışın  çerez olarak yenir, ya da pekmez yapılarak değerlendirilmektedir.

Trabzon hurması çiçeği

Cennete elması, ilkbaharda açık sarı renkli çiçekler açar. Bu çiçekler erkek, dişi ve  erdişi olmak üzere üçe ayrılır.  Meyve dişi çiçeklerden oluşur.

Cennet elması'nın yaprakları kaynatıldığında, elde edilen su deterjan özelliği gösterir. Bir başka özlliğide, vücuda tokluk hissi veren 'tanen' taşımasıdır. Bu nedenle  zayıflamak isteyenler içinde iyi bir besindir.

Cennet hurması, meyveleri ağaç yaprağını döktükten sonrada uzun süre dalda kalabilir. Elma şeklindeki turuncu renkli bu meyveler bu haliyle son derece göze hoş  görünürler. Bu nedenle süs bitkisi olarak da yetiştirilmektedir.
Trabzon hurması'nın  bazı çeşitleri  sertken yendiği halde, bazıları  yumuşamadan yenmez, buruk (kekremsi) bir tadı vardır.
Cennet hurması, kaynar suya batırıldıktan sonra;  bütün olarak ( asılarak ), ya da  dilimlenerek kurutulur.

Cennet elması ( Diospyros kaki )

Bir çeşit cennet elması

Kuruması için asılmış cennet elmaları  ( Lübbey / Ödemiş )

Olgunlaşmış cennet hurması meyveleri

MUCİZE BİTKİ / GOJİBERİ

Gojiberi, Kurt üzümü ( Lycium barbarum )

Bilimsel adı  'Lycium barbarum' olan  gojiberi  (  goji berry - ingilizce adı  ), patlıcangiller ( Solanaceae ) familyasından, kışın yaprağını döken, 3 m. kadar boylanan, dikenli bir çalıdır.  Anavatanı Çin'dir ( Himalaya Dağları ).  Meyveleri yendiği için bütün  dünyaya yayılmıştır. Yurdumuzda  doğallaşmıştır. Kurt üzümü, Atlangaç olarak da bilinir. Yılda iki kere, ilkbahar ve sonbaharda  çiçek açmakta  ve meyve vermektedir. 

Gojiberi ( goji berry ), yurdumuzun hemen hemen bütün bölgelerimizde yetiştirilebilmektedir. Güneşli yerleri sever, sıcağa ve soğuğa datanıklıdır.  Toprak konusunda fazla  seçici değildir, nemli ve humusca zengin geçirimli   toprakları  sever. Yurdumuzda  daha çok çit bitkisi olarak yetiştirilir.  Son yıllarda tarımı da yapılmaya başlanmıştır. Saksı da yetişir. 

Gojiberi, subtropikal iklime özgü bir bitkidir,  dünyada en çok Tibet, Moğolistan ve Çin'de yetişmektedir. Aynı adı taşıyan  kırmızı renkli meyveleri üzümsü, sulu ve tatlıdır. Daha çok  kurutularak tüketilir.  Yaprakları ise  sebze olarak ve çay yapılarak değerlendirilmektedir. 

Gojiberi,  içinde bulundurduğu antioksidanlar, karbonhidrat ve vitaminlerden dolayı çok değerlidir. Daha çok tıbbi amaçlarla kullanılmaktadır. Tibet ve Çin'de çok eskiden beri ilaç olarak kullanılmıştır. Yararları saymakla bitmeyen gojiberi+ye , bu yüzden  'mucize bitki' denir.  Ancak bunların doğruluğu bilimsel olarak açıklanmamıştır.  Yaşlanmayı geciktirdiği ve ömrü uzattığına inanılır. 

Gojiberi kolay yetişir, fazla bakım istemez.   Tohumdan, kökten ayırarak  ve çelikle üretilir. Çok hızlı büyüdüğü için, dikildiği yıl  bile meyve verebilir.  Nitekim, bu yıl diktiğim gojiberi  meyve vererek bana sürpriz yaptı.

Gojiberi, Kurt üzümü ( lycium barbarum )

Gojiberi ( Goji berry )  çiçeği

Gojiberi (Goji berry), meyve ve çiçek bir arada olabiliyor.

Kurt üzümü, Gojiberi ( Goji berry )

Gojiberi / Kurt üzümü ( Lycium barbarum )

MANDEVİLYA - DİPLADENYA ÇİÇEĞİ

Dipladenya ya da mandevilya çiçeği
( Mandevilla sanderi ) 

Mandevilya ( mandevilla ) ya da dipladenya ( dipledenia ), zakkumgiller ( Apocynaceae ) ailesinden,  çok yıllık, odunsu gövdeli, sarmaşık formlu  bir bitki cinsidir. Amerika'nın tropikal iklim görülen Brezilya , Ekvator, Bolivya, Peru gibi ülkelerinde doğal olarak yetişir.  Mandevilla adı,  Arjantinli diplomat Henri Mandeville ( 1773 - 1861 ) anısına verilmiştir.  Mandevilla sanderi ( Eş adı;  Dipladenia sanderi  ) ve kültür çeşitleri  çiçekleri ve yaprakları  güzel olduğu için bütün dünyada  süs bitkisi olarak yetiştirilir.   

Mandevilla splendens, trompet şeklinde, ortası sarı renkli pembe renkli çiçek açar.  Bazı çeşitleri güzel koku olduğu için 'Meksika yasemini' de denir.  Kırmızı, sarı ve beyaz renklerde çiçek açan çok fazla kültür çeşidi vardır. 

Mandevilla splendens ya da Dipladenya splendens  

Dipladenya ( dipladenia ), bütün mandavilla türlerini de içine alan  genel bir addır. Yani bütün mandevilla türleri ayni zamanda dipladenia kabul edilir. Bu nedenle dipladeni ve mandevellie eş anlımlı olarak kullanılır. Ancak bilimsel olarak  mandevilla türü kabul edilir. Daha önce ayrı bir cins kabul edilen dipladenia ve diğerleri, 1933 yılında Mandevilla'ya dahil edilmiştir. Bu bitkilere Sandavilla da denir. 

Mandevilya, daha çok  iç mekanlada, saksı çiçeği olarak yetiştirilir. Asma saksılarda çok güzel olur. Sıcak  yerlerde yazın dışarı çıkarmak iyi olur.  Geçirimli, humca zengin, nemli  toprakları sever. Toprağını kurudukca sulamak gerekir, aşırı sulama yaprağının sararmasına ve kök çürümesine neden olur. Yaprağına su serpilmesini ve nemli ortamları sever.  Akdeniz iklimini görülen yerlerde, öğle güneşinden korumak şartıyla dışarıya çıkarmak iyi olur.  Soğuğa dayanıklı değildir, kışın içeri alınması gerekir. Budanmaya yatkındır, fazla uzayan dalları ilkbahar veya sonbaharda budanır. Üretilmesi çok kolaydır, çelikle ve tohumdan yetiştirilir.  En güzel hediyelik çiçeklerden biridir. 

Mandevilya ( mandevilla ya  da  dipladenya ( dipladenia ) çiçekleri

Mandevilya çiçekleri ( Mandevilla splendens ) 

Mandevilla - Dipladenia çiçeği  ( Kültür )

Mandevilya ( mandevilla ) çiçeği 
kültür çeşidi. 

Mandevilla da denilen dipladenya çiçeği ( kültür türü 

Mandevilla / Dipladenia çiçeği / kültür.  

Yararlandığım kaynaklar: Vikipedi

( Güncelleme:  Daha önce bu çiçekleri ayrı ayrı yayınlamıştım, birleştirdim.  14.08. 2022 )  

SİNAMEKİ ÇİÇEĞİ ( Senna )

Sinameki / İskenderiye sinamekisi  bitkisinin genel görünümü
( Cassia ( Senna ) alexandrina  )

Sinameki, sıcak ve tropikak iklimlerde yetişen baklagiller ( Fabaceae ) familyasından, çoğu çalımsı bir  bitki cinsidir.  Bütün dünyada yetişen 249 kadar türü vardır.  Bunlardan bazıları eskiden beri tıbbi amaçla kullanılmakta olup ticareti yapılmıştır.  Bazı türleri ise yaprakları ve çiçekleri güzel olduğu için, dünyaya  süs bitkisi olarak yayılmıştır.

Cassia ( senna )  alexandrina )*,  Mısır, Hindistan,  Arabistan Yarımadası ve Somali'de yetişmektedir. Tıbbi bir bitkidir.  Kışın yapraklarını döker, 1 - 2 m boylarında küçük bir çalıdır.

Arapça 'senna' olarak bilinir.  Türkce adı olan sinameki kelimesi senna ve Mekke kelimelerinden türetilmiştir  ( Mekke sinamekisi / sennası demektir ).

Mısır sennası / sinamekisi ise;  İskenderiye limanından Avrupa ve Asya'ya taşındığından adına Senna alexandrina* / 'İskenderiye sinamekisi / sennası' denir.  

Doğal olarak tropikal  iklimlerde ve  çöllerde  yetişen İskenderiye sinamekisi, Akdeniz ve  ılıman  ıklim tiplerine  de uyum sağlamıştır. Bazı ülkelerde ( Pakistan,  Sudan ) kültürü yapılmaktadır.  Türkiye'de doğal olarak yetişmez, Akdeniz, Ege ve Marmara bölgelerimizde  park ve bahçelerde süs bitkisi olarak yetiştirilir. Sonbaharda yoğun bir şekilde, salkım halinde,  parlak sarı renkli çiçekler açar. Bileşik yapraklıdır, ezilince  kötü kokar.  Meyve, içinde 4 - 10 tohum bulunan bir bakladır. 

Anavatanı Amerika ( Arjantin, Uruguay, Brezilya  )  olan Senna corymbosa  ise;  süs bitkisi olarak yetiştirilen, her dem yeşil, 3 m metreye kadar boylanan, sık dallı küçük bir ağaçtır.   Salkım çiçekli sinameki,  Arjantin sennası, Düğün çiçeği çalısı, Çiçekli senna gibi adlarla bilinir.  Yurdumuzun Akdeniz iklimi görülen Akdeniz ve Ege bölgesi  kıyılarıında,  bahçelerde süs bitkisi olarak  yetiştirilir.  Yazın ve sonbaharda parlak sarı renkli, düğün çiçeğine benzeyen,  salkım halinde bol çiçek açar. 

Sinameki ( senna ) baklagiller ( Fabaceae ) familyasından olduğu için,  köklerinde azot toplayarak toprağı  gübreler ve  diğer bitkiler için de yararlı olur.  Tıbbi bir bitkidir, çayı olur,  yaprakları ve meyveleri müshil ilacı ve mantar ilacı  olarak  kullanılır. Halk arasında melenkoli, baş ağrısı, cilt hastalıkları gibi  bir çok hastalık  içinde kullanılır.   Aktarlarda yaprakları müshil ilacı olarak satılmaktadır. 

Sinameki,  güneşli ya da yarı gölge yerleri ve  geçirimli, kuru  toprakları tercih eder. Kuraklığa ve soğuğa kısmen  dayanıklıdır ( - 8 derece ), daha soğuk yerlerde saksıda yetiştirilir.   Budamaya yatkındır, form verilir. 

Sinameki fazla bakım istemez, daha çok bahçelerde  peyzaj bitkisi olarak kullanılır. 

Çelikle, kökten ayırarak  ve tohumdan üretilir.

İskenderiye sinameki çiçeği /yakın çekim ( Cassia ( senna ) alexandrina  )  
Diğer türlerden farklı olarak çiçekleri  simetrik ve hemen hemen birbirine eşit 5 taç yapraklıdır.   

Sinameki bitkisinin çiçek ve  bakla şeklindeki meyveleri
( Cassia ( senna ) alexandrina  ) 

      

İskenderiye sinamekisi Cassia ( Senna ) alexandrina  

                                                                   Yalancı Sinameki 

Yurdumuzda doğal olarak yetişen patlangaç çalılarına ( Colutea arborescens  ) yalancı sinameki de  denir. Ancak,  bu bitki sinameki ( senna / cassia )  türü değildir.   

Yalancı sinameki de denilen patlangaç çalısı 
( Colutea cilicica ya da C. arborescens ).

* Alexandrina: İskenderiye 

*Eş adları: Cassia ( senna ) angustifolia, Cassia ( senna ) acutifolia, Cassia senna, Senna aculifolia, 

Kaynaklar:  Türkiye'nin Ağaçları  ve Çalıları ( Necati Güvenç Mamıkoğlu ). Türkiye'nin Bütün Ağaçları  ve Çalıları ( Prof. Dr. Ünal Akkemik ). Ağaçlar ve Çalılar 1 ( Prof. Dr. Ersin Yücel ). Şifalı Bitkiler Ansiklopedisi ( Oktay Mete ). Vikipedi.